İş Sağlığı
ve İş güvenliği Meclisi (İSİG) tarafından hazırlanan tarım iş kolunda hayatını
kaybeden işçilerin son 10 yıllık raporu hazırlandı. Rapora göre tarım iş
kolunda 2013-2023 yılları arasında Türkiye genelinde bin 803 tarım işçisi
hayatını kaybetti.
Rapora
göre söz konusu yıllar arasında çalışırken ölen tarım işçilerinin yüzde 33’ü
trafik ve servis kazasında hayatını kaybetti. Bu sebebi yüzde 19’la ezilme ve
göçük, yüzde 14’le zehirlenme ve boğulma, yüzde 7’yle şiddet, yüzde 6’ylaysa
yıldırım düşmesi takip ediyor.
Ölümlerin
mesleklere göre dağılımı ise şu şekilde:
“847
mevsimlik tarım/tarla işçisi, 451 çoban/hayvan çiftliği işçisi, 416 orman
işçisi ve 89 ücretli çalışan balıkçı.”
Çalışırken
ölen işçilerin 235’i çocuk, 254’ü ise mülteci/göçmen olarak kaydedildi.
Hayatını
kaybeden toplam bin 803 tarım işçisinin yıllara göre dağılımı şöyle:
2013
yılında 122 işçi, 2014 yılında 140 işçi, 2015 yılında 202 işçi, 2016 yılında
177 işçi, 2017 yılında 154 işçi, 2018 yılında 184 işçi, 2019 yılında 190 işçi,
2020 yılında 215 işçi, 2021 yılında 149 işçi, 2022 yılında 180 işçi ve 2023 yılının
ilk sekiz ayında 90 işçi.
ŞANLIURFA
İÇİN ÜRKÜTEN TABLO
Tarım
sektöründe işçi ölümlerinin en çok yaşandığı şehir Konya. Konya’da söz konusu
yıllar arasında 82 işçi yaşamını yitirdi.
80 şehirde
meydana gelen iş kazalarında Şanlıurfa, son 10 yılda 75 işçinin ölümü ile ikinci
sırada yer aldı.
Şanlıurfa’yı
69 ölümle Adana izledi. Manisa’da 63 ölüm, Sakarya’da 59 ölüm gerçekleşti.
ÇÖZÜM
ÖNERİLERİ
Raporun
sonunda çözüm için şunlar sıralandı:
1-
Köylüleri ‘mevsimlik’ ve ‘gezici’ işçiliğe zorlayan koşulların ortadan kaldırılması
hedeflenmelidir. Bu noktada tarımda neo-liberal politikaların uygulanmasına son
verilmelidir. Köyler yerleşime ve üretime uygun bir biçimde yeniden
yapılandırılmalıdır. Ekolojiye ve gıda güvenliğine öncelik veren köklü bir
tarım reformu yapılmalıdır.
2-
Mevsimlik tarım işçilerinin temel haklardan (ücret, çalışma saati, sosyal
güvence, sendikal örgütlenme) yararlanmalarını sağlayacak kapsamlı bir yasal
düzenleme yapılmalı, dayıbaşılık kaldırılmalı ve halihazırda çıkarılmış
yönetmeliklerin hayata geçirilmesi sağlanmalıdır.
3-
Mevsimlik tarım işçilerine yönelik izole etme, aşağılama (örneğin fişleme) ve
şiddet politikalarının önüne geçecek idari ve toplumsal tedbirler alınmalıdır.
4- Tarım
işçilerinin çalıştıkları yerlerde başta sağlık ve eğitim olmak üzere hizmetlere
ulaşımı için tedbirler alınmalıdır.
‘Çocukların
eğitime ulaşmaları ve korunması en başta gelen sorundur’
5-
Çocukların eğitime ulaşmaları, sağlıklarının korunması en başta gelen sorundur.
Kamusal bir politika oluşturulmalıdır. Periyodik olarak genel sağlık taramaları
yapılmalı ve sağlık hizmetlerinden yararlanmaları ücretsiz olmalıdır.
6-
Kadınların çalışma dışında üzerlerinde olan çocuk bakımı ve ev işleri için
yerleşim alanlarında kreş, ortak mutfaklar ve çamaşırhaneler oluşturulmalıdır.
Kadın sağlığına dönük çalışmalar yapılmalıdır.
7- Tarım
işçileri için sağlıklı (temiz su, banyo ve lavabo vb.) ve sosyalleşme imkanı
sağlayan barınma alanları oluşturulmalıdır.
8- Tarım
işçilerinin çalıştıkları alanlara ulaşımı, uygun araçlarla ve güvenli bir
şekilde yapılmalıdır.
BİHA